Kiedy na schodach umilkły kroki opuszczających kamienicę gości, Iza wróciła do salonu i ze zmęczonym ale pełnym satysfakcji uśmiechem popatrzyła na zastawiony stół, oceniając, że jego posprzątanie nie będzie wymagało dużo pracy.
– O której zaczynasz te zajęcia? – zapytał Majk, kiedy pośpiesznym krokiem zmierzali do samochodu zaparkowanego na jednej z osiedlowych uliczek w sąsiedztwie nowego lokalu na Koncertowej. – Jedenasta?
Jest lepiej, elfiku – ogłosił długo wyczekiwany sms, który nadszedł w niedzielny poranek. – Gorączka minęła, powinno być okej. Jest z nią mój ojciec, a ja idę spać. Wieczorem będę w firmie i zajmę się wszystkim. Jeszcze raz dziękuję ci za wszystko. Majk.
– Żartujesz! Żeni się?! Bezcenna mina Majka, któremu na tę wiadomość literalnie opadła szczęka, była tak komiczna, że Iza z trudem zdołała powstrzymać parsknięcie śmiechem.
Kiedy srebrny peugeot Izy bez przeszkód wjechał na teren rozległej posiadłości Krawczyka, dziś skąpanej w mglistej poświacie pochmurnego listopadowego poranka, jej uwagę natychmiast przykuł fakt, że na wielkim placu wyłożonym kremowym piaskowcem nie było pusto jak podczas jej poprzednich wizyt, lecz stało tam kilka zaparkowanych samochodów.